കടൽ കടന്നു വന്ന കാറ്റ് പൂവിനോട് ചോദിച്ചു. എന്താണിവിടെ ആഘോഷം ?  പൂവ് മന്ദഹാസത്തോടെ കാറ്റിനോടോതി; അറിഞ്ഞില്ലേ, തീത്തോസ് പിതാവിൻറ്റെ മെത്രാഭിഷേക വാർഷികമാണ്. ഒരു തൂവൽ സ്പർശമായി  കാറ്റു പൂവിനെ തഴുകി കടന്നു പോയി.

ചെറുപ്രായത്തിൽ തന്നെ ദൈവീക വേലക്കായി വേർതിരിക്കപെട്ട   പാത്തിക്കൽ എബിയിലെക്കു പൌരോഹിത്യ നൽവരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി ദൈവീക നിശ്ചയ പ്രകാരം വന്നു ചേരുകയായിരുന്നു. സുറിയാനി ഓർത്തഡോൿസ്‌ സഭയുടെ കാറും കോളും നിറഞ്ഞ മലങ്കര-അമേരിക്കൻ ഭദ്രാസന സാരഥ്യം ഏറ്റെടുക്കുമ്പോൾ, തൻറെ ചുമലിലേക്ക് വരുന്ന ഭാരത്തിന്റെ തൂക്കമൊ, നിലനിന്നിരുന്ന അന്തചിദ്രങ്ങളുടെ ആഴമോ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനുള്ള പ്രായമോ പാകതയോ  അദേഹത്തിണ്ടോ എന്ന് പലരും സംശയിച്ചു.

പൊങ്ങച്ചങ്ങളുടെയും പുറംപൂച്ചുകളുടെയും ‘മറുനാടൻ സംസ്കാരത്തിൽ’ അദ്ദേഹം ഒറ്റപെടുമോ എന്നും സന്ദേഹിച്ചു. സ്വാർത്ഥമതികളെയും സ്ഥാനമോഹികളെയും കൊണ്ട് മറ്റേതു ആത്മീയ നേതാവിനും നേരിടേണ്ടി വരുന്ന മുള്ള് മെത്തയിലൂടുള്ള യാത്രയാണ്‌ അദേഹത്തെയും എതിരേറ്റതു. പണത്തിനു മീതെ ‘പ്രാവ്’ പോലും പറക്കാത്ത നാട്ടിൽ സാധാരണക്കാരനായ മെത്രാനായി അധികനാൾ വാഴില്ല എന്നുപോലും പലരും പ്രവചിച്ചു.

എന്നാൽ മറ്റാരും പതറിപോകുന്ന ഭരണ സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിലനില്ക്കുക എന്നത് ശ്രമകരവും അതിലുപരി ദൈവനിശ്ചയവുമായിരുന്നു. അതിസമർത്ഥൻമാരുടെയും അതിബുദ്ധിമാൻമാരുടെയും സൂത്രശാലികളായ തന്ത്രഞ്ജൻമാരുടെയും ലോകത്തിൽ ‘സാധാരണക്കരനായി’ ഇടയ ശുശ്രുഷ നടത്തുക എന്നത് അദ്ദ്വാനിക്കുനവന്റെയും ഭാരം ചുമക്കുനവന്റെയും അത്താണിയായ അരുമനാഥാന്റെ നിയൊഗമയിരുന്നുഎന്നത് സംശയമന്യേ വിശ്വസിക്കാം. മോർ തീത്തോസിൻറെ കഴിഞ്ഞ പത്തുവർഷങൾ അതിനുള്ള തെളിവാണ്.കടന്നു പോയ വഴിത്താരകളിലും ഇടപെട്ട മനുഷമനസുകളിലും ‘സിമ്പ്ലിസിറ്റിയുടെ’ സുവിശേഷം യഥോചിതം പകരുവാൻ ഈ ഇടയനു കഴിഞ്ഞു. ഈ ‘സാധാരണത്തൊo’ ആണ് തീത്തോസ് പിതാവിലേക്കും അദ്ദേഹം ശുശ്രുഷിക്കുന്ന ഇടവകയിലേക്കും ആത്മീയ ചൈതന്യവും കൃപയും അനവരതമായി ദൈവം ചൊരിയുവാനിടയായത്‌.   സാധാരണത്തൊത്തിൽ അസാധാരണത്തൊവും   ചൈതന്യവും ദർശിക്കുന്ന കിഴക്കൻ ചിന്തയുടെ പ്രതിഫലനമയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇടയ ശുശ്രുഷ.

കാലാതീതമായ പാരമ്പര്യ ആരാധനകളിലും ശുശ്രുഷകളിലും ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്ന  അദ്ദേഹം, ആധുനിക ലോക സമസ്യകളോടും ആവശ്യങ്ങളോടും ക്രിയാത്മകമായി സംവേദിക്കുവാനും ശ്രമിക്കുന്നു. രണ്ടാം തലമുറയിൽപെട്ട  അനേകം അമേരിക്കൻ  മലയാളികളെ സഭാവിശ്വാസത്തിൽ നിലനിർത്തുവാനും, അതിലുപരി അവരുടെ ദൈനംദിന ജീവിത സംഘർഷങ്ങളെ പാരമ്പര്യ വാദിയായി നിന്നുകൊണ്ട് തന്നെ മനസിലാക്കുവാനും തീത്തോസ് പിതാവിന് കഴിഞ്ഞു.

അനേകം യുവ ശെമ്മാശൻമാരെ പട്ടംകെട്ടി പരിശീലിപ്പിച്ചു  സഭാ ശുശ്രുഷക്കായി സജ്ജരാക്കുന്നതിലൂടെ വരും വർഷങ്ങളിൽ യുവജനങ്ങളുടെ ആരാധനാ പങ്കാളിത്തം ഉറപ്പിക്കാം എന്ന  പിതാവിൻറെ ദീർഘവീക്ഷണം എടുത്തു പറയേണ്ടത് തന്നെ. തൻറെ അദ്ധ്യാപന പാടവവും , പ്രായോഗിക സുറിയാനി ഭാഷ പരിചയവും ഭദ്രാസനത്തിനും യുവ ശെമ്മാശൻമാർക്കും വൈദീകർക്കും ഒരു മുതൽകൂട്ടാണ്.

ദീർഘവീക്ഷണവും ലക്ഷ്യങ്ങളും മാറിപോകാമായിരുന്ന ഒരു കാലഘട്ടത്തിൽനിന്ന് കെട്ടുറപ്പുള്ള ഒരു കുടുംബമായി ഇന്നു  ഈ ഇടവക മറികഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഒരു മെത്രാച്ചനും കുറെ പട്ടക്കാരും കൂടി തുഴഞ്ഞാൽ ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്തുന്നതല്ലലോ സഭാ   ദൌത്ത്യം . ഇടവക ഒന്നായി ഒരു മനസ്സോടെ പ്രാർത്ഥിക്കുകയും പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ   ആണല്ലോ സഭക്കും സഭമാക്കൾക്കും സമൂഹത്തിനും പരിവർത്തനവും വളർച്ചയും ഉണ്ടാകുന്നതു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഇതു കേവലം മെത്രാഭിഷേക വാർഷിക ആഘോഷങ്ങൾ മാത്രമല്ല. മറിച്ച് ബാലാരിഷ്ടതകളിൽ നിന്ന് ഉയരത്തെത്തെഴുന്നേല്ക്കുന്ന സുറിയാനി ഓർത്തഡോൿസ്‌  സഭയുടെ അമേരിക്കൻ ഇടവകയുടെ ദ്രുതഗതിയിലുള്ള വളർച്ചാ കാലഘട്ടത്തിന്റെ തുടക്കം കുറിക്കലാണ്.

ഈ ആഘോഷങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞ ദൈവീക സ്തുതികളോടെ, ഈ നല്ലിടയനെ നൽകിയ ദൈവത്തിനു ഒരായിരം നന്ദിയുടെ പൂചെണ്ടുകൾ സമർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ഭദ്രാസന ഇടവക മുഴുവൻ പങ്കെടുക്കുന്നു. കഴിഞ്ഞ പത്തു വർഷക്കാലം ദൈവീക നടത്തിപ്പിന്റെ ദിനങ്ങൾ ആയിരുന്നു. വരും കാലങ്ങളിലും ദൈവീക വാഗ്ധാനപ്രകാരം ആ ദിവ്യനടത്തിപ്പ് തുടരുകതന്നെ ചെയ്യും. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പൂക്കൾ മന്ദഹസിക്കുകയും ഇളം കാറ്റത്തു കിളികൾ പാട്ടുപാടുകയും ചെയ്യും; നല്ലിടയാ വരിക സസമാധാനത്താലെ…

-       ഡീക്കൻ ഡോ.  രഞ്ജൻ മാത്യു